Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Duo Reges: constructio interrete. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Hoc non est positum in nostra actione.

De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.

Minime vero, inquit ille, consentit. An tu me de L. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Sed quid sentiat, non videtis. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Esse enim, nisi eris, non potes. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.

Ut enim, inquit, gubernator aeque peccat, si palearum navem
evertit et si auri, item aeque peccat, qui parentem et qui
servum iniuria verberat.

Quocumque enim modo summum bonum sic exponitur, ut id vacet
honestate, nec officia nec virtutes in ea ratione nec
amicitiae constare possunt.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
Venit ad extremum;
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Illud non continuo, ut aeque incontentae.

Pugnant Stoici cum Peripateticis.: Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Stoicos roga.: Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Numquam facies.: Infinitio ipsa, quam apeirian vocant, tota ab illo est, tum innumerabiles mundi, qui et oriantur et intereant cotidie.
Hunc vos beatum;: Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Bork: Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Bork: Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?
Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?

Eamne rationem igitur sequere, qua tecum ipse et cum tuis utare, profiteri et in medium proferre non audeas?